Alfamannetjes en regelteefjes

Orisha heeft zich ontpopt tot een regelteef. Dat is behoorlijk vermoeiend, voor mij, maar zeker voor onze bazen. Ze denkt dat het alleen maar goed gaat als zij het bepaalt, ja natuurlijk, wij kunnen allemaal niet zelf denken...! Goeie god, ze bepaalt met wie ik speel, wanneer ik dan met de door haar uitgekozen hond speel, wat ik wel en niet bij één van de bazen mag doen, welke richting ik op ga in het park en vorige week zelfs wanneer we naar huis gingen! Laten we het maar niet over de hondenschool hebben... Tot vorige week dan, want sinds afgelopen week gaat het steeds beter, dat geregel dan; het humeur van Orisha is menigmaal rond het vriespunt.
Op de hondenschool ging het helemaal niet goed toen we samen waren; dus ik moest een klas eerder (wat Wim helemaal niet leuk vond, want wel heel vroeg op zaterdag). Nou, nu zou het beter worden. Niet dus. Orisha liep weg, luisterde niet en dreef iedereen bijna tot wanhoop. Niet gelijk natuurlijk! Maar vorige week was het hoogte- c.q. dieptepunt. Ze zou zelfs aan de lange lijn moeten, omdat ze bijna een drukke weg was opgewandeld.

Máár sindsdien is er een hoop gebeurd: Maike kreeg zondag allemaal tips en trucs van iemand uit het park die honden traint. Dik een uur zijn we met hem en zijn hondjes bezig geweest en Ories vond dat niet leuk, want ze moest luisteren. De rest van de week heeft Maike volgehouden om haar wat in te dammen met gevolg dat ik wat meer ruimte heb om te spelen en mezelf te ontwikkelen. En we zijn thuis heel braaf, we halen (bijna) geen kattenkwaad meer uit. 

Vandaag op school heeft Orisha even training gehad van de juf. En dat vond ze afschuwelijk! Maar ze moest luisteren of ze wilde of niet en dat hielp! Daarna ging het goed! Als vanouds weer een team met Maike, ik ben helemaal trots!

Dit klinkt allemaal heel vervelend, maar het valt best wel mee hoor.  We hebben het samen erg gezellig en ik heb bijna geen ongelukjes meer. Soms nog een plasje, maar dat gebeurt vooral als ik heel opgewonden ben. Ik kan mijn ontlasting zelfs ophouden tot we in het park zijn! Maar dat was het dan ook: alle drollen die op het gras bij de ingang liggen, zijn van mij... Dat is wel wat gênant, maar hee, ik doe t niet meer binnen (tenzij de bazen echt te lang wachten...).
En oja, Ories heeft een vriendje, een lover! Hij heet Spike en hij is een golden retriever. Waar zij gaat, gaat hij. En hij probeert wel eens boven op haar te gaan zitten, waarom is mij een raadsel, maar dat mag niet van haar. Dan wordt ze kwaad, maar verder.... Als hij er is, doen ze ineens alles samen en dan gaat ze ook op haar rug liggen en likken ze elkaars oren en rug enzo. Bleh!! Hij vecht ook met andere mannen die haar leuk vinden, grommen en blaffen en nog meer van dat hanen gedrag. Echt werkelijk...

 PS. Ik ben inmiddels al groter dan Orisha, zeker een centimeter of twee!