Esmé & Orisha

Het was een mooie dinsdagmiddag en Esmé ging haar kamer opruimen...
 

 

Slapen en waken

Dit weekend was Wim weg met z'n voetbalteam. Niet dat ze gaan voetballen ergens ver weg, welnee. Biertje, pooltafel, zwembad, tv. barbecue en een biertje. Hartstikke leuk! Maar dat betekent dat Maike en de kinderen alleen zijn 's nachts! En dat is best gevaarlijk, er kan van alles gebeuren! Er kan wel iemand inbreken of erger! En dit was hoe het ging....
Vrijdag op zaterdag: Het was heel gezellig, want iedereen ging mee uitlaten. En vervolgens gingen we, ja we, want ik mocht mee naar boven in mijn mand naast het bed (coooool) naar bed. Ieder op z'n eigen plek: ik mand, Maike grote bed, Dennis eigen bed, Esmé eigen bed. Maike ging nog 'even' tv kijken. Natuurlijk viel ze in slaap, zoals altijd, en daarna was het stil. Serene rust. Tot drie uur.
Ik hoorde iets. Nog niks aan de hand. Toen hoorde ik een boel. Tijd om alarm te slaan!! Ik blafte tot ik bijna schor was!! Weet je wat gek was, Maike zat ineens rechtop in bed en ze wankelde eruit en stond vervolgens een stoel te aaien dat ie stil moest zijn. Ik geloof dat het voor mij bedoeld was, want even later had ze door dat ik al op een andere stoel zat en kreeg ik dezelfde behandeling. Alsof ik op een stoel lijk..?! 
En ik zweer het je, het kwam van beneden; dus ben ik boven aan de trap gaan staan blaffen. Maike kwam achter me aan en ging ineens met heel veel lawaai naar de badkamer. Ze deed best wel raar, want ze was heel lief voor me, maar tegelijkertijd wel een beetje kortaf. Als ik niet beter zou weten, zou ik denken dat ze een beetje bang was voor wat er beneden was. Maar dat was al weg, want ik had me vergist. Het leek alsof wat buiten was, naar binnen kwam, maar dat was niet zo. Het waren alleen maar jongelui die luidruchtig voorbij kwamen. Ze riep nog wel tien keer dat de wekker over drie uur af zou gaan en bedankte mij daarvoor. Ik weet niet zo goed waarom ze me daarvoor bedankte, alsof ik die wekker bedien...
Zaterdag vroeg op. Bleh!!! Esmé naar schoolhandbal. Ik alleen thuis met Dennis. Niks mis mee, want Maike had me dik een uur uitgelaten om acht uur ofzo en ik was best wel moe daarna. Esmé, vriendinnetje en Maike kwamen thuis en wat bleek; Esmé met haar team waren de beste van de meisjes!! Weliswaar derde in de ranglijst, maar nummer 1 en 2 waren jongensteams; dus... Hoef ik niks meer aan toe te voegen, toch! 
Enfin, met Dennis en Maike voetbal gekeken, shoarma gepikt, weer met z'n allen uit en weer lekker slapen. Alleen lag Esmé nu bij Maike, want die was zo moe dat het niet zo goed meer ging. Dus mocht ze in het grote bed slapen op Wim's plekje. Even later ging ik met Maike (weer) naar boven en toen ging Dennis ook nog in het grote bed liggen. En ik natuurlijk in mijn mand. Het was best wel een beetje sneu voor Maike, want er was nauwelijks bed meer over. Ze mocht wel in mijn mand, maar dat wilde ze niet.
En weer hoorde ik 's nachts wat. Nu heb ik niet geblaft, want je wilt die kleintejs niet bang maken, maar ik heb wel gegromd. Ik ben nog uit mijn mand gestapt om te kijken waar het geluid vandaan kwam, maar ik kon het niet vinden. Maike maar 'sssttt' zeggen. En het zou zomaar kunnen dat het de hamsters beneden waren die ik gehoord heb...
Maike was zondagochtend heel vroeg op en dus kon ik lekker op haar plekje bij Esmé gaan liggen. Dat is namelijk heerlijk; met Esmé een tukkie doen.
Maar goed, ik heb dus lekker uitgeslapen zondag. Ook heerlijk uit geweest met Maike en toen kwam de baas gelukkig weer terug!!! Jippie!!! En er valt heel wat te zeggen voor een kale kop...

PS
Zoals je merkt, ben ik al helemaal opgeknapt van die operatie. Er steken nog wel drie touwtjes uit mijn buik, maar dat mag de pret niet drukken. Ik speel en ren alsof er niks gebeurd is!

Operatie

Ik ben heel zielig. Vanmorgen ben ik geopereerd en nu ben ik heel zielig. 

 De dag begon eigenlijk al heel vreemd, want Wim was thuis terwijl de kinderen naar school gingen. Dat vond ik al bijzonder verdacht, maar goed. Zal wel een reden voor zijn, want het gebeurt hier wel vaker dat er zomaar iemand thuis is, dacht ik nog. 
Vervolgens met Maike naar buiten. Woensdagochtend is altijd een feest: veel honden en dus lekker rennen en spelen. Bovendien heeft Maike dan geen haast en is er zo anderhalf uur voorbij.Vanochtend was niet anders.
Maar toen... Die bazen van mij heel vrolijk tegen me roepen dat ik mee mocht in de auto en dat vind ik tegenwoordig superleuk; dus. Komen we bij een dierenarts ver weg in Bussum. Nog steeds geen probleem, want bij mijn eigen dierendokter krijg ik altijd koekjes en is iedereen heel lief voor me. Dat was hier ook wel en ik gaf de dokter nog een dikke lebber op z'n neus enzo, maar ineens stak ie een naald in mijn achterste! Toen ging het alleen maar bergafwaarts.
Ik mocht weer met mijn baasjes naar de wachtkamer. Daar was nog een hond en ik vond al dat die een beetje vreemd deed: ze zakte door haar achterpoten, zat te hijgen alsof ze de 10 kilometer had gelopen en tot overmaat van ramp liet ze haar pies en poep lopen. Nou vraag ik je...?! En toen gebeurde het! 
Ik kon ook niet meer op mijn poten staan en alles werd wazig en raar. Dat vond ik dus heeeelemaal niks! Piepen klonk ook zoooooo raar, dat heb ik maar volgehouden, maar niks laten lopen! Je bent beschaafd of je bent het niet...
Daarna werd ik meegenomen naar een andere kamer en de rest kan ik me niet zo goed meer herinneren. Toen ik wakker werd had ik ineens drie gaten in mijn buik, vastgeknoopt met een touwtje! Zie hier: 
Vervolgens kwam Wim me ophalen en nog steeds was alles een beetje raar. En nu lig ik op de bank. En ik vind mezelf heel zielig. Voor de goede orde: ik vind mezelf heel zielig, maar ik ben het niet! De eerste de beste die zegt: `aah, wat zielig`, krijgt een wildeberenblik! Hoe groggy ik ook ben!

Hondenstrand

Vandaag besloten mijn baasjes dat het misschien een goed idee was om naar een hondenstrand te gaan, zodat ik wat aan water zou kunnen wennen. Wij in de auto naar het Almeerderzand. Wat een feest! Kijk maar:

 

Water

Toegegeven voor mijn doen is dit een snel vervolg op mijn vorige blog, maar dit moet ik wel even vertellen.
Ik ben vandaag in de vaart gevallen. Dat klinkt erger dan het is, maar het was wel even schrikken. 
Maike en Emmy waren ballen aan het gooien in het water zodat Timmie, Doetje en Quinty ze eruit konden halen. Die drie zijn namelijk dol op zwemmen. Nu goed, prima, hun ding, niet het mijne. Maar ik vind het allemaal wel heel interessant; dus sta ik langs de kant, bij het diepe stuk hard te blaffen en te joelen. Glij ik uit. Grote plons, één keer heel ver koppie onder en twee keer wat minder. O o o o, wat was ik geschrokken! En Emmy roepen dat ik het zo goed doe, Maike naar me onderweg. Pfff, ik kneep m wel even, hoor!! Maar ineens had ik door dat ik mijn poten moest bewegen. Emmy nog harder roepen dat ik helemaal geweldig ben, Maike al bijna bij me en toen probeerde ik op de kant te krabbelen. Dat lukte niet echt, want het was heel hoog met een houten rand, máár toen greep Maike me bij het handvat van mijn tuig en trok me in één beweging omhoog. Phoe! En toen kreeg ik allemaal snoepjes en complimentjes dat ik het zo goed gedaan had. Eerlijk gezegd vond ik mezelf ook best wel stoer!
Daarna wilde Quinty nog een bal héé'l ver uit het water halen, maar dat lukte niet; dus toen zijn Emmy, Quinty, Maike en ik diep het riet ingewandeld over een minipaadje zodat Quinty alsnog die bal kon pakken. Ze kreeg bijna net zoveel complimenten en snoepjes als ik.  
Tjonge jonge jonge, wat een dag! Later ben ik nog wel het water in geweest, maar op het ondiepe stuk en alleen met mijn poten. En thuis heb ik héérlijk geslapen. 
Wat minder is hier in het park: berenklauw. De giftige variant welteverstaan. Ik heb allemaal bultjes en die doen een beetje pijn, maar daar krijg ik een zacht spulletje op en dan gaat het wel. Maar dan ren je lekker tussen het hoge riet en het fluitenkruid, zit er nog van die reuze berenklauw tussen. Het meeste wordt wel verwijderd, maar hier en daar staat nog wat en fijn weer! Maar ik word goed verzorgd door Maike en Esmé; dus...


P.s.
Ik kan niet wachten tot Dimitri hier is! Nu die naar de hondenschool gaat, kunnen we ervaringen uitwisselen! Hier is het ook wel saai hoor! Wachten, wachten en nog eens wachten tot dat je er bijna simpel van wordt! Maar het heeft nut, want ik ben wel alerter op mijn bazen en ik luister geweldig; dus effe volhouden!!
 

Leuk en niet leuk

De afgelopen weken waren een beetje vreemd. Aan de ene kant schijnt de zon en aan de andere kant gebeuren er allemaal verdrietige dingen. 
Pas kreeg ik te horen dat er twee jonge hondjes bij mijn pleegouders het niet gered hebben. Daar word je wel wat verdrietig van. Aan mijn pleegouders zal het niet gelegen hebben.
En ik vertelde toch dat ik regelmatig mee mocht naar het verzorgingshuis? Nou, daar gaan we ook niet meer heen, want Maike's oma is overleden. Ze was wel al héél oud hoor, wel 92! Maar dat was best vreemd, want ik ging met Maike en haar zus naar die flat en ik snapte er eerst niks van. Ik heb overal gezocht, maar ik kon die oude dame niet vinden. Toen ben ik maar in haar stoel gaan liggen.

Een paar dagen later mocht ik mee naar de begrafenis. Dat vond ik wel heel fijn. Ze hadden het er met z'n allen over gehad of ik wel mee kon en iedereen vond dat ik mee mocht, omdat oma mij wel lief vond. Ik heb me supernetjes gedragen! Ik snapte er alleen niks van dat ze in die kist lag. Toen heb ik wel even geroepen dat er iets niet klopte, maar dat hielp niet. Want er kwamen wel zes grote mannen om haar met kist en al mee te nemen. Toen ben ik maar braaf met Maike en Wim meegelopen. Het was eigenlijk heel gezellig. Ik kreeg heel veel aandacht en niemand van die vreemde mensen deed lelijk tegen me. Maar goed, ik weet ook prima hoe het hoort (en dat levert mij altijd hondensnoepjes op!). Op de foto loop ik met Esmé voor de rouwauto.

Maar nu wat vrolijkers!! Dimitri komt bij mij over een paar weken!! Eerst krijg ik een operatie, niet dat ik me er ook maar iets bij kan voorstellen. Dan even wachten tot Maike vakantie heeft, want dan heeft ze alle tijd voor ons en dan komt ie. Ik hoop dat hij het net zo leuk vindt als ik om te rennen en te spelen. Kunnen we samen verstoppertje spelen tussen het riet en het fluitenkruid...

 Ik las het bericht van Ilko en ik moest wel lachen! Ik heb namelijk ook wel eens beneden amok staan maken, omdat iedereen boven zat. Alleen werden ze niet boos. Dan ging Maike mopperend met een glas melk aan de keukentafel zitten, maar tegen mij zei ze dan niks. Na een tijdje ging ze dan weer naar boven. Niks aan. Nu hebben ze een hekje neer gezet, omdat ik een paar keer 's ochtends vroeg heel enthousiast naar boven ben gerend en met een grote sprong op hun bed geland. Wim vond dat niet echt leuk. Maar dat hekje krijg ik heel makkelijk open; dus... Ik zit regelmatig op Dennis' kamer en daar doet niemand moeilijk over. Ik ga van de zomer ook in een soort caravan. Ben benieuwd...