Ik ben gegroeid. En niet een beetje. Ik weeg nu bijna tien, jawel u hoort het goed: tien, kilo!! Nou ja, bijna dan. En groeien is niet zo heel erg, als je maar niet groter wordt. Dit klinkt raar, maar sinds ik weer wat groter ben, heb ik ineens van die maffe ongelukken. Daar moet ik bij zeggen dat mijn achterpoten langer zijn dan mijn voorpoten en ik hoop dat dat ooit nog bij trekt...
Van de week liep ik over de rugleuning van de bank. Dat kan ik, pardon, kon ik altijd makkelijk; nu niet meer! Ineens lag ik er naast met een harde klap! Iedereen in paniek, maar het viel mee. Maar dat was alleen spectaculair, het ergste is dat ik nu overal achter blijf hangen met m'n achterlijf. Jaaa, charmant een stoel opspringen, lukt niet meer. Maar we blijven hopen....
Waarom weet ik dat ik zo gegroeid ben? Natuurlijk niet omdat iedereen het aan me ziet. Mensen zien altijd dingen die er niet zijn; dus met uitspraken als: "Ben jij groter dan de laatste keer dat ik je zag?!" of "Volgens mij is ze een stuk gegroeid.", kan ik helemaal niks. Bewijs heb ik nodig en dat kreeg ik woensdag bij de dierenarts. Niet in de paniek schieten! Dat deed ik ook niet, hoewel het niet mijn favoriete hobby is, valt het altijd mee. Ik ging om me eens na te laten kijken, me te laten wegen en om te zien of ik alweer een pilletje nodig had tegen griezelige kruipers in m'n buik.
De rest van de week was heerlijk rustig. Maandag moest ik anderhalf uur alleen blijven en dat ging best goed. Maike zou thuis komen en weer weg gaan, maar ze ging niet. De rest van de week niet. Ze was ziek en lag elke dag de hele dag op de bank. En ik dus ook. Gut, ik heb nog nooit zoveel geslapen! Als zij sliep, sliep ik ook. Ik ging lekker in de kromming van haar benen liggen met mijn hoofd op haar kuiten. Lekker warm! Nadeel was wel dat ik nu alles weet van Magnum, Startrek en de X-files. Hoewel, je kunt er heerlijk bij in slaap vallen.
Pas als de kinderen thuis kwamen, ging ik helemaal los! Ze werden de afgelopen dagen geloof ik wel eens knetter van me, maar dat is dan jammer! Maike heeft aan mij geen kind gehad!
Er is één ding wat me van het hart moet. Er woont hier een konijn. Niet zomaar een konijn, nee, het is dat ie zwart is, maar anders zou ik zweren dat ie uit de film Monty Python and the Holy Grail was gestapt! Wat een monster! Ik wilde gezellig met hem spelen; dus sla ik met mijn voorpoten op de grond, vat hij dat op als een oorlogsverklaring! Slaat hij me keihard met z'n voorpoten op mijn neus! Euh, tja. Ik weet dat hij maar een dwergkonijn is van 10, maarre dat neemt niet weg dat hij heel gevaarlijk is! Als hij op me af komt (lopen of rennen, wat maakt t uit?!!) dan ben ik weg, ver weg!! Geen hindernis te hoog, ik ben erover. Ja, dan heb ik dus ineens geen last van die lange achterpoten! En weet je wat mij nog het meest frustreert? Dat Elmo, want zo heet hij, een bal heeft, waar ik niet aan mag komen! Dat vind ik wel zo flauw. Maar ja, afpakken durf ik nu ook niet meer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten