Snert & IJs

Ik weet niet of het je opgevallen is, maar het is koud. Vooral 's nachts, zo koud dat mijn bazen zelfs hun raam dicht houden. Gezien het gemopper, vermoed ik dat het voor ons is, in ieder geval is het een stuk aangenamer hoewel ik ook wel een paar nachten beneden geslapen heb. Saya vindt het allemaal geweldig. Kou, sneeuw en ijs, er is weinig waar die rare hond niet enthousiast van wordt.
Nou ligt dat voor mij toch wel een beetje anders. Ik heb het niet zo op deze temperaturen, simpelweg omdat ik nauwelijks een vacht heb en wanneer we naar buiten gaan ik een jas aan moet. Dat ik er niet uitzie is één ding, maar het zit gewoon niet zo lekker. En laten we wel wezen: een hond met een jas! Iedereen die dat hoort denkt gelijk dat ik een handtas hond ben!
Maar dan nog wat: zoals je weet, zijn Saya en ik niet zo gek op zwemmen en open water. Wat gebeurt er afgelopen week, er lopen mensen op het water! Sterker nog, er liep een hond op de sloot! Ik heb hem gewaarschuwd, luisteren ho maar. Mafkees! Het wordt nog erger: massaal gaan ze de sloten op, zelfs onze bazen!! En Saya.... Helemaal blij rende ze Dennis en Maike achterna toen zij de sloot op gingen! Ik blaffen aan de kant dat het gevaarlijk is en dat ik niet alleen achter wil blijven, maar het was tot dovemans oren gericht. Tot mijn stomme verbazing komen mijn bazen aan met speciale schoenen om op het water te lopen. Nou ja, zeg!? Saya en ik mogen niet mee als ze daarop gaan 'lopen', maar ik heb wel de foto's. 

Nou mag je het mij uitleggen, want dit volg ik niet meer.

Toch heeft dit koude weer een voordeel: SNERT!!!!     Jongens, jongens, daar doe ik een moord voor! Mmmmm, ooh wat is dat lekker zeg, vooral die Maike zelfgemaakt heeft.

Waarom ik die juist zo lekker vind? Omdat ik weet wat er in zit! Ha, ik heb geholpen toen ze maakte. Wie denk je heeft alle botten afgekloven? Of het merg opgegeten? De wortels gekeurd? Ik natuurlijk!!

Nee, het is niet mijn seizoen, ook met wandelen in het bos ben ik wat rustiger. Saya niet, die springt en dolt en snuffelt en speelt en jaagt. Van de week waren we op stap met Sophie en Akiro, vindt Saya een recentelijk overleden konijn. Niet mijn ding, want het is al dood, maar met z'n drieeën werden ze helemaal gek. Ze gingen zelfs aan het beestje trekken, gelukkig grepen Maike en de baas van Akiro in, anders was het wel een heel smerige boel geworden. Kijk, als het beestje nog geleefd had en we hadden er met z'n allen achteraan kunnen rennen, dan was ik zeker van de partij geweest, maar al dood, nah. Het kostte wel wat moeite om het konijn te verstoppen zonder dat de dames en heer er alsnog achteraan gingen.

Ik ga eten! Krijg een restje erwtensoep door mijn vlees!!!