Lente en IJs

Het heeft even geduurd, maar het is (bijna) zover: de lente! Je hoort de vogeltjes al (al hoorden en zagen wij die in overvloed dankzij allerlei vettige bollen in de tuin), maar je voelt het in de lucht! Ik word er helemaal heppie van, kan ik je vertellen. Niet alleen de vogels steken hun snavels naar buiten, maar ook de konijnen laten hun snoet zien! Feest, feest, feest!!!
Met een kleine kanttekening: als ik zo heb gerend achter die knuffels aan, heb ik mega last van mijn spieren. De halve dag lig ik te stuipen, ren maar rond van ellende en het enige wat een beetje helpt, is een flinke massage. Ik ben er ook al voor naar de dokter geweest, omdat ik een keer in een epileptische aanval geschoten ben, maar ze kunnen niks vinden. Nu mag ik niet klagen, want als ik zo'n last heb, haal ik een van de bazen op en krijg ik mijn massage, maar leuk is anders.
Nee, dan Saya. Vorige keer had ik verteld dat zij het ijs op ging, net als de bazen en dat ik dat belachelijk vond. Nou, wie had er gelijk?! Ik natuurlijk! Ruim een week geleden lag er nog ijs, maar er liep niemand meer op, behalve een eend. Wat denk je dat Saya doet, er achteraan!! En toen was ze ineens weg. Krak, floep, weg. Wim naar de slootkant en op zijn buik het ijs op. Ja, mijn arme baas heeft een nat pak gehaald, omdat Saya eigenwijs was! Nu goed, Saya kwam weer boven, bleef met haar poten in het ijs grijpen (Joe Cool ook wel ijskonijn) totdat Wim haar uit het water kon trekken. Het is maar goed dat ze allebei de betekenis van het woord "paniek" niet kennen.
Maar we zijn er nog niet... Je weet dat ik van konijnen houd, vooral als ze hard rennen. Saya houdt van alles wat eetbaar is (o, ja. ze kreeg van de week bij de jaarlijkse prikken te horen dat ze ietsiepietsie te dik is hahaha. Hoe zou dat nou komen...?!!) en laatst gingen we naar het bos met Akiro en Sophie. Saya vond een recentelijk overleden konijn. Gingen ze er met z'n drieën aan trekken! Hoe gek kun je zijn?? Mij boeide het allemaal niet, want, zoals gezegd, ik hou meer van levende beesten waar je een hoop lol mee kunt hebben. Enfin, Maike heeft het dode konijn afgepakt en verstopt, de baas van Akiro stond met een pijnlijke voet drie losgeslagen barbaren in toom te houden en om in haar behoefte te voorzien (vreetzak), heeft Saya 's middags een mol opgegeten. Wat ze de rest van de week meerdere keren nog eens dunnetjes heeft overgedaan.
Weet je wat helemaal maf is: Saya heeft al werk aangeboden gekregen  in tuinen. Als mollenvanger...! Wedden dat ze dan een bot krijgt als beloning, gek he dat ze dik wordt...

Snert & IJs

Ik weet niet of het je opgevallen is, maar het is koud. Vooral 's nachts, zo koud dat mijn bazen zelfs hun raam dicht houden. Gezien het gemopper, vermoed ik dat het voor ons is, in ieder geval is het een stuk aangenamer hoewel ik ook wel een paar nachten beneden geslapen heb. Saya vindt het allemaal geweldig. Kou, sneeuw en ijs, er is weinig waar die rare hond niet enthousiast van wordt.
Nou ligt dat voor mij toch wel een beetje anders. Ik heb het niet zo op deze temperaturen, simpelweg omdat ik nauwelijks een vacht heb en wanneer we naar buiten gaan ik een jas aan moet. Dat ik er niet uitzie is één ding, maar het zit gewoon niet zo lekker. En laten we wel wezen: een hond met een jas! Iedereen die dat hoort denkt gelijk dat ik een handtas hond ben!
Maar dan nog wat: zoals je weet, zijn Saya en ik niet zo gek op zwemmen en open water. Wat gebeurt er afgelopen week, er lopen mensen op het water! Sterker nog, er liep een hond op de sloot! Ik heb hem gewaarschuwd, luisteren ho maar. Mafkees! Het wordt nog erger: massaal gaan ze de sloten op, zelfs onze bazen!! En Saya.... Helemaal blij rende ze Dennis en Maike achterna toen zij de sloot op gingen! Ik blaffen aan de kant dat het gevaarlijk is en dat ik niet alleen achter wil blijven, maar het was tot dovemans oren gericht. Tot mijn stomme verbazing komen mijn bazen aan met speciale schoenen om op het water te lopen. Nou ja, zeg!? Saya en ik mogen niet mee als ze daarop gaan 'lopen', maar ik heb wel de foto's. 

Nou mag je het mij uitleggen, want dit volg ik niet meer.

Toch heeft dit koude weer een voordeel: SNERT!!!!     Jongens, jongens, daar doe ik een moord voor! Mmmmm, ooh wat is dat lekker zeg, vooral die Maike zelfgemaakt heeft.

Waarom ik die juist zo lekker vind? Omdat ik weet wat er in zit! Ha, ik heb geholpen toen ze maakte. Wie denk je heeft alle botten afgekloven? Of het merg opgegeten? De wortels gekeurd? Ik natuurlijk!!

Nee, het is niet mijn seizoen, ook met wandelen in het bos ben ik wat rustiger. Saya niet, die springt en dolt en snuffelt en speelt en jaagt. Van de week waren we op stap met Sophie en Akiro, vindt Saya een recentelijk overleden konijn. Niet mijn ding, want het is al dood, maar met z'n drieeën werden ze helemaal gek. Ze gingen zelfs aan het beestje trekken, gelukkig grepen Maike en de baas van Akiro in, anders was het wel een heel smerige boel geworden. Kijk, als het beestje nog geleefd had en we hadden er met z'n allen achteraan kunnen rennen, dan was ik zeker van de partij geweest, maar al dood, nah. Het kostte wel wat moeite om het konijn te verstoppen zonder dat de dames en heer er alsnog achteraan gingen.

Ik ga eten! Krijg een restje erwtensoep door mijn vlees!!!