Zoals je ziet, gaat het met ons heel goed. De eerste foto is van afgelopen week, de andere twee van een paar weken terug toen het nog heel koud was en ik een jas aan moest.... Nu, ja moest. Vorige week zaterdag vroor het en de zon scheen. het was koud, maar wel aangenaam. En ik moet op zaterdag naar school, wat betekent dat ik veel moet stil zitten. Dan wil ik graag mijn jas aan!
Over vorige week gesproken: eerst gingen we heel lang uit, toen ging ik aan de fiets mee naar school en daarna moesten we met z'n tweeën naar de dierenarts. Niet dat er iets mis is; we moesten onze jaarlijkse prikken hebben plus een bloedonderzoek naar Leishmania. Dat was wel wat zeg. Ik had twee prikken in m'n rug, werd geschoren onder mijn kin om er vervolgens een naald in te krijgen en kreeg een vies goedje in m'n neus! Máár ik ben voor tenminste een jaar prik vrij (tenzij natuurlijk).
Goed nieuws! We hebben allebei geen resultaat op het Leishmania onderzoek. Dat wil niet per definitie zeggen dat we het niet hebben, maar de kans dat we het hebben is heel klein en heeft de dokter aan onze baasjes uitgelegd wat de symptomen zijn en dat, mochten we die vertonen, dan daarvoor weer terug moeten komen. Met andere woorden: voorlopig hoeven we ons geen zorgen te maken! Voor wie nog wat wil weten over Leishmania:
Leishmania.
Welk onderzoek wij gehad hebben, weet ik niet precies, maar zorgen maken doen we niet, omdat onze dierenarts zelf een Podenco heeft met Leishmania en elk jaar naar Spanje gaat voor een sterilisatie/castratie project en ik denk dat ze wel weet waar ze het over heeft.
Over schatjes uit Spanje gesproken; Roosje blijft waar ze is. Niet omdat wij daar over besloten hebben, maar omdat het gewoon goed gaat waar ze nu is en waarom dan moeilijk doen?! Wij waren een soort laatste redmiddel en het is alleen maar goed dat wij niet nodig zijn! Nu nog een goed permanent huis voor het meiske.
Nog even opscheppen: ik kreeg vandaag een compliment van een baasje in mijn klas. Zij heeft altijd windhonden gehad en was onder de indruk van mijn leergierigheid. Het was haar wel duidelijk dat ik en Maike het samen doen, lees: ik doe niets wat mij opgedragen wordt en wat mij niet bevalt, we doen het samen. Maike geeft mij iets (snoepjes, kaas, worst, kusjes, een knuffel) en ik ben (bijna) de beste van de klas voor haar.
Maar ik ben zo blij als ik weer thuis ben bij Saya!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten