Nieuwe tijden

Het is nog januari, maar ik heb al een (vals) lentegevoel. De zon schijnt regelmatig en dan is het uit de wind heerlijk. Dat doet een hond als ik bijzonder goed. Maar vandaag was het weer waterkoud, brrr. En ik moet weer elke zaterdag naar school... Ik zit nu in de EG2 en dat betekent dat ik heel veel los moet doen. Los volgen, zonder begeleider komen op bevel, enzovoorts. En dat kan ik, al zeg ik het zelf, bijzonder goed! Komt ook omdat ik het leuk vind, hoewel ik er wel moeite mee heb om Saya alleen thuis te laten. Die is elke zaterdag helemaal van de leg voor een uurtje of twee. Ik weg, Maike weg, nou dat is haar eigenlijk teveel. Ze kan niet eten, wil geen snoepjes, het enige wat ze doet is piepen en Wim achterna lopen. Maar dat went vanzelf. Hoop ik.
Ik heb foto's van mijn broer gekregen en dat is me een knapperd! Het is dat het mijn broer is, maar anders...Kijk:

We lijken best wel op elkaar, want we hebben allebei een eigenwijze kop. Of beter gezegd: wij stralen allebei autoriteit uit.
Gisteren hebben Saya en ik een nieuwe pup leren kennen. Hij heet Michu en is zes maanden oud en hij heeft mij als moeder geadopteerd. Ik word oud... Dat joch loopt achter me aan en doet alles wat ik doe. Ik heb een mini schaduw en dat is knap vermoeiend. Maar ach, het is wel een lief manneke; dus ik laat hem maar en af en toe als hij iets doet wat echt niet goed voor hem is, corrigeer ik hem. Maar ik ben wel blij als hij even lekker met Saya gaat stoeien, dan kan ik mijn eigen gangetje even gaan. Zoals op muizenjacht gaan...
Ik had er één van de week. Een muis dat is, maar ik heb hem niet dood gemaakt! Ik heb Wim gewaarschuwd dat er wat was en die kwam kijken met Saya. Tja, Saya zag de half dode muis, deed HAP en heeft tot het einde van het park met het staartje uit haar bek gelopen om hem vervolgens uit te spugen. Maar het was niet mijn schuld!! Ik snap ook niet dat ze op school steeds vragen of ik op de jachttraining wil...
Laatste nieuws over de aangevallen dwergteckel:
Ondanks dat het baasje van Meissie niet serieus genomen werd bij de politie, is het nu toch gelukt om aangifte te doen. Er was een klacht via de Ombudsman voor nodig, maar dat maakt nu niet meer uit. Toch is het wel heel erg dat er naar iemand die moeilijk spreekt door hersenletsel niet geluisterd wordt. We wachten nu af wat er verder gebeurt. 
En dan als laatste: 
Er is hier in huis een discussie gaande. Over Roosje. Roosje is een soort mini Saya die een pleeggezin zoekt en degene die haar nu heeft, heeft aan Maike gevraagd of ze bij ons mag blijven, omdat wij snappen hoe je met een Galga/Podenco omgaat en die persoon lichamelijk op het moment niet in staat is achter haar aan te hollen. En Roosje kan al heel veel, maar ze moet in huis opgevoed worden. Iedereen wil wel, maar ze zijn ook een beetje bang dat het binnen de kortste keren net zo is als bij René en Janny. En dat kan helemaal niet. Maar ach, één zo'n klein meisje van een maand of zes... met twee stevige tantes die weten hoe het in huis werkt, dat is toch niet zo erg?! Of, nog beter, iemand kan haar gewoon adopteren!! Kijk hier eens:  Roosje