Maar je hebt zo je goede dagen, daarentegen ook bijzonder slechte. Vorige week ging ik gezellig met Maike het park in. Niks aan de hand, lekker rennen en met andere honden spelen, totdat we een mevrouw met een rottweiler en een andere hond tegen kwamen.
Dat waren me toch *&%$#*beesten!!! Eerst deden ze zich heel leuk voor en gingen ze leuk met me spelen, maar na een minuut ofzo was het helemaal niet leuk meer. Ze besprongen me op een heel nare manier en sloegen me en, en, en.... Nu ja, je begrijpt wel dat ik het nog steeds lastig vind. Ik heb gegild; wist niet dat ik dat kon, Maike ook niet, maar ik kan het. En ik kan héél hoog springen! Toen het me teveel werd en Maike al bijna slaande ruzie had, ben ik gewoon omhoog gesprongen, er vanuit gaande dat ze me toch wel op zou vangen. En dat deed ze. Met mijn bijna vijftien kilo hield ze me op op één arm vast en is gewoon weggelopen! Ik vind mijn nieuwe baasjes nu eigenlijk best wel cool!
Sindsdien vind ik dat stukje van het park een beetje eng, want je weet maar nooit: straks zijn ze er weer. Nou, met alle baasjes weet ik één ding heel zeker: ik hoef niet bang te zijn! Ik ga gewoon op enge stukken heel stoer (en heel dicht) naast ze lopen en dan komt het wel goed.
Maar ik hou wel van een geintje... Van de week ging ik met Dennis en zijn vriendje mee naar het park en toen heb ik me uit mijn tuigje gewurmd! Dat was lachen!!! Dennis achter me aan en ik steeds stoppen totdat hij vlakbij was en dan gauw doorlopen. Hahahaha!! Zijn vriendje riep steeds maar over snoepjes in Dennis' zak en uiteindelijk was mijn trek in iets lekkers groter dan de lol hem te stangen en heb ik me 'laten' pakken.
Het gevolg van dit avontuur is dat ik er een extra lange lijn van 8 meter bij heb. Als ik wil, kan ik nu 32 meter voluit rennen. Héérlijk!!
Maar lekker liggen bij een zieke Dennis doe ik ook met liefde. Het is geweldig om de twee
kleintjes te plagen, maar als er wat met ze is....
wat een leuke verhalen kun jij schrijven maak.er maar een boek van Willy
BeantwoordenVerwijderen