Oké, we zijn een dag thuis, ik heb lekker geslapen, ben uit geweest en heb dus alle tijd om wat over onze vakantie te vertellen.
Onze bazen begonnen vorige week met het slepen van allerlei spullen, waaronder ook onze spullen! Onze voerbakken, onze manden, onze snoepjes, onze dekentjes, alles werd in Maike's auto gezet. En al hun spullen in Wim's auto. Dat was reden voor lichte paniek... Waarom moeten wij in een andere auto? Gaan ze ons wegbrengen?! Maar nee, wij gingen op vakantie naar hier:
De Siriushoeve. Ik was nog wel even bang dat de bazen ons achter zouden laten, maar nee; ze gingen de eerste avond gewoon, net als wij, naar bed.
Maar die eerste dagen waren wel heel spannend, want dit is niet zomaar een vakantiestek. Vorig jaar waren we in Frankrijk (http://orisha1.blogspot.com/2010/08/vakantie.html)
en moest ik steeds aan de lijn liggen en mocht ik 's avonds op het strand rennen. Dat is hier héél anders, want alles is onze speelplek! Buiten het terras kunnen we doen en laten wat we willen, inclusief onze behoeften, want dat moeten onze baasjes zelf opruimen, ha! De eerste twee dagen stonden Saya en ik al om half zeven voor het raam om naar buiten te mogen en tien minuten later voor het hek van het speelveld om lekker te rennen!
Dat veld was groot joh! Minpuntje: we mochten niet graven, wat Saya vooral heel erg vond, want er waren nogal wat molshopen en ze hoopte nog wat te vangen. Maar ja, je kunt niet alles hebben en wat we hadden was al helemaal goed; dus.
Al gelijk de eerste dag leerden we onze buren Aira en Atara en de eigenaren Crispy, Nudar en Basso kennen. Natuurlijk hebben zij ook allemaal bazen, maar hier zijn wij belangrijk en niet de mensen, zeg maar. In ieder geval waren ze allemaal erg leuk. Dat gold niet helemaal voor Saya, want zoals je weet heeft zij iets tegen groot en tegen mannen of een combinatie van beide. Ze heeft ze allemaal wel eens een keer afgesnauwd en dat was minder. Maar goed.
Dit zijn enkele foto's van onze vrienden, helaas hebben die domme bazen van ons Basso niet goed op de foto kunnen krijgen, maar geloof als ik zeg dat het een indrukwekkende Doberman is. Ik vond hem erg leuk, maar Saya vond hem nogal eng en snauwde naar hem en die lieverd liet het zich nog aanleunen ook. Ik had even een kleine aanvaring met Nudar, die hele grote en wiens schuld dat was, zullen we maar even in het midden laten. Laat ik het zo zeggen: mijn ego was lichtelijk gekwetst...
Dat speelveld en de 'achtertuin' waren niet alleen onze speelplekken, ook dit was voor ons vrij toegankelijk:
Maar hoogtepunt van de week was wel dat Janni en René op bezoek kwamen! Toen ze de auto uitkwamen, herkende ik ze meteen! Saya niet, maar ja, we kunnen niet allemaal zo'n goed geheugen hebben... In ieder geval was ik helemaal blij om ze weer te zien en dat heb ik laten blijken ook. En ik heb heerlijk met René en later met Janni geknuffeld op de bank. Ze hadden zelfs iets lekkers meegenomen voor ons: een megazak met hondenkoekjes. We hebben nog uitgedeeld, maar die is nog lang niet op! Het was in ieder geval heel erg fijn om ze weer te zien en ik hoop dat Saya en ik de bazen kunnen overtuigen dat we vaker naar de Siriushoeve gaan en dan kan ik mijn oude baasjes weer zien. Gezien het feit dat enkele van mijn huidige familieleden dingetjes vergeten zijn in Rhauderfehn, vermoed ik dat dat een niet al te groot probleem zal zijn...
Maar over de vakantie: onze bazen konden het gelukkig ook allemaal goed met elkaar vinden. Tja, je weet maar nooit, ben jij dikke vrienden met een hond, liggen de bazen elkaar niet. Daar ben je dan ook mooi klaar mee. Maar dat was in dit geval gelukkig niet zo, bovendien hebben wij allemaal onze bazen ook wel enigszins opgevoed in sociale omgang. In ieder geval gingen ze samen barbecueën en dat is helemaal feest, want er valt altijd wat te halen!
Er was één minpuntje en daar kon niemand iets aan doen: het ging onweren. Wie mij een beetje kent, weet hoe moeilijk ik het daar mee heb. En misschien nog erger was wel dat het vandaag thuis ook losbarstte... Ik kon me in Duitsland net zo goed verstoppen als thuis met hulp van Esmé en dat was wel een geruststelling.
Saya en ik moeten wel even bijkomen van deze trip. Niet omdat het niet leuk was, niet omdat het te druk was, maar omdat we (bijna) alles mochten doen waar we zin in hadden en wanneer het ons beliefde en dat is heel vermoeiend. Ik ben ook wat extra pondjes kwijtgeraakt van al die activiteit. Maarre, als je een super vakantie wilt, dan moet je je baas maar overtuigen dat ze hier naar toe moeten! Bovendien zal die zich hier ook wel uitstekend vermaken, net als die van ons.
