Waar zal ik eens beginnen... Wij hebben heel wat feestjes achter de rug. Ten eerste het Halloweenfeest. Dat doen ze hier ieder jaar, maar wisten wij veel. Er kwamen niet alleen heel veel mensen, maar ook nog eens raar verkleed!
Er waren wel dertig mensen, groot en klein en misschien zelfs nog wel meer. En een herrie! Maar wel heel leuk.
Er was ook nog een hondje die ik al wel vaker had gezien, maar Saya nog niet: Fonz! Jawel The Fonz, maar niet zo cool... Beetje een eigenheimer als je 't mij vraagt. Hij deed net alsof de keuken van hem was, nou vraag ik je... Maar goed, als hij daar helemaal heppie van wordt, waarom niet?! Na het volgende feestje was ie er weer, onze eigenwijze Jack Russel, en deed ie weer net zo. Ons motto: laat maar gaan, leven en laten leven. Het volgende feestje was de verjaardag van de Dennis en Esmé. Net als puppies: allebei op dezelfde dag, alleen niet even oud (??!!). Toen waren er veel minder mensen, maar wellicht had dat te maken met de sneeuwbuien buiten. Er kwam geen eind aan...! Leuk was wel dat onze vriendin Nosey er de hele dag was en dat is altijd leuk. En dan nog wat verjaardagen waar mee naartoe moesten en ik kon niet op de computer, omdat Maike bezig was met foto's en dingen an af en toe hardop liep te mopperen. Dat is nu over, maar iedereen bleef een beetje uit de buurt van de pc; dus ik ook. Gelukkig is ze nu klaar en kan ik m'n gang gaan.
Tussendoor hebben wij ook allebei een examen gedaan en allebei geslaagd! Ik voor mijn EG1 en Saya voor de jonge hondencursus, basis luisteren, zeg maar. Nou, het was een verzoeking, maar ik heb 96 van de 105 punten gehaald! Bibberend lag ik op de grond bij de af-blijf oefening; het was zó koud, maar volgehouden! Jawel, ik kan alles! (als ik er zin in heb...)
En dan sneeuw... Sneeuw en nog eens sneeuw en kou. Bleh!! Maar Saya? Die vindt het helemaal geweldig; dus hebben wij menig vrij moment in de sneeuw doorgebracht. Jesses!
Drie keer raden wat ik zoal gedaan heb als het me te koud werd, ondanks mijn coole winterjasje(s)? Nou... naar huis wandelen natuurlijk!! Stelletje idioten. Wie gaat er met dit weer nu naar buiten als het niet echt hoeft? Nou, ik doe mijn ding en misschien begroet ik nog wat leuke soortgenoten, maar dan ben ik weg. Ajuu, paraplu!
Maike roept nu standaard in huis dat ze op de telefoon moeten letten, zodat iemand de deur voor me open kan doen. Wim wordt nog wel boos op me, maar Maike niet meer. Die heeft het (helaas) door wanneer ik wil gaan en dan lijnt ze me of aan, of ze laat me gaan en belt Dennis dat ie me moet opvangen. Die doet dan wel boos, maar is het eigenlijk niet; volgens mij vindt hij het wel grappig...
Soms ben ik wel jaloers op haar.
Vandaag niet. Het was een trieste dag voor onze soort. Ik schaam me zelfs voor mijn soortgenoten, hoewel ik me weleens afvraag of het wel soortgenoten zijn.
Zoals elke dag in de vakantie sliepen wij uit. Dus om half tien ofzo gingen wij naar het park met Maike. Hartstikke gezellig, want toen we aankwamen was daar Monique met haar vier Spaanse hondjes, Erma met haar drie hondjes en Ferdy met Meissie de dwergtekkel. We begroetten elkaar uitgebreid, natuurlijk, want dat zijn onze vriendjes. Vooral Saya en Meissie kunnen het goed vinden. Maar toen kwam Missy; een kruising bullmastiff/dogo argentino. Die greep Meissie en hoe! De ene helft van de baasjes stond aan Missy te trekken en ook te slaan en de andere helft probeerde Meissie te bevrijden. Het is gelukt! Maar vraag niet hoe. Wij waren helemaal van slag en met wij bedoel ik alle hondjes.
Maike pakte de dwergtekkel van Erma over en riep dat we naar de dierenarts gingen en toen gaf ze onze lijnen aan haar! En toen liep ze weg met een hevig bloedende Meissie in haar armen en Ferdy achter haar aan. Nou ja,zeg. Dus Saya bleef keurig bij Erma, maar ik niet! Ik ben achter hen aan gelopen naar huis en ik kon het niet helpen, maar ik moest gewoon piepen. Zo gewond was Meissie dat ze bijna leegliep!
Dus ik was thuis bij Dennis, Maike was met de auto weg met een bloedende Meissie en haar baas en Saya was bij Erma. Ik moet erbij zeggen dat Meissie's baas de jongste niet meer is. Hij zou onze opa kunnen zijn en dat was eigenlijk dubbel vervelend.
Ik was helemaal in paniek!! Saya weg, Maike weg, alles rook naar bloed, maar na een tijdje kwamen Maike en Saya weer thuis! Maike rook helemaal naar bloed en de auto ook, maar Meissie werd geopereerd bij de dierenarts en het lijkt allemaal goed te komen! En Saya was helemaal blij weer thuis te zijn. Ze schijnt heel heel hard gepiept te hebben in het park nadat wij weg waren (gegild zei een jongen), maar ze was helemaal stoer toen ze thuis kwam.
Maike moest Esmé ophalen in Friesland, maar wij hebben heerlijk op de bank gelegen met Dennis en Wim is speciaal voor ons nog naar huis gekomen om ons uit te laten!
Maar het is wel erg dat Meissie geopereerd moest worden en dat Monique bijtwonden in haar handen had die gehecht moesten worden. En dan hebben we het nog niet over de prikken die ze allebei moesten hebben. Je zou je toch kapot schamen voor honden die zulke dingen doen!
O, nog één ding. Monique heeft nu een Spaans pleeghondje en dat ik een schatje! Maar door de kou kan ze niet zo lang uit als goed zou zijn voor Roosje. En die rare Maike zei dat Roosje dan wel bij ons mocht logeren! Rare miep! Maar dat zien we nog wel.
Terwijl ik driftig zit te tikken, wat niet altijd even snel gaat met die poten van mij, heeft de baas van Meissie gebeld. Het gaat goed met haar, maar het was veel slechter dan ze dachten: ze was gebeten in haar buik, rug en nek. Er was nog maar heel weinig voor nodig geweest en ze was dood geweest. Ze heeft nu een verband om haar nek en buik en ze mag helemaal niks. De operatie heeft wel 500 euro gekost en dat geeft wel aan dat het best erg was. En mijn bazen schamen zich nu ook voor hun soort, want de baas van de bullmastiff wil niet betalen. Die zegt dat het de schuld van de dwergtekkel is.... Hoe verzin je het!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten