Vervolg...

Het gaat goed met Meissie de dwergtekkel! Dat is goed nieuws, maar...  op sommige punten loopt het niet zo vlot. Het schijnt dat er wat moeite is met aangifte doen. Ik ben maar een hond; dus mijn eerste reactie is: WAAAT???!! En waarom dan?! Wat als het de volgende keer een kind is met een balletje? Of als ik het ben? Of, nogmaals, wat als het de volgende keer een kind is?!
Ik ben een 'normale' hond; dat wil zeggen: ik hou niet van vechten, ik respecteer mensen en als ik ergens problemen mee heb, dan laat ik dat op een niet agressieve manier merken. Oké, toegegeven, mijn lip gaat ook weleens omhoog, maar dan is duidelijk dat ik mij niet prettig voel. Ik loop nog liever onder een auto dan dat ik zou bijten. En nu hebben wij gezien dat er een hond is die al die signalen niet snapt. Die niet door heeft wat onderdanigheid betekent en niet snapt dat het het niet bij onze soort hoort om te bijten. Zeker niet tot er bloed vloeit. En wij zijn afhankelijk van mensen. Daarover heb ik geen klagen, maar ik ben nu wel een beetje bang voor de mensen die moeten zorgen dat zo'n hond niet zijn gang kan gaan. Als deze hond een mens was geweest, zat ie nu in een psychiatrische inrichting voor de rest van zijn leven.
Kan iemand mij dit uitleggen? 
Ik ben met mijn broers gevonden in een vuilnisbak. Wij zijn door mensen met de beste bedoelingen opgevangen en een beetje opgevoed. Toen hebben wij duizenden kilometers gereisd om bij andere mensen te komen die ons nog meer hebben opgevoed en vooral lief gehad. Nu zijn wij bij onze permanente baasjes. Ik spreek even voor ons alle drie, maar het geldt voornamelijk voor mij: ze hebben ons een thuis gegeven, al onze rare dingen voor lief genomen en ze houden oneindig van ons. (Zelfs mijn angst voor harde knallen nemen ze hier voor lief; sterker nog, ze stemmen hun afspraken voor oudjaar erop af...) 
Als ik zoiets zou doen,als deze hond, lag ik bij de dierenarts wachtend op de eeuwige jachtvelden. En waarom, omdat mijn baasjes van mij houden en van mijn soortgenoten. Er bestaan geen tbs klinieken voor honden, alleen 'het spuitje'. Er is geen rechtbank die over ons lot beslist, alleen als we 'in beslag worden genomen'. In zekere zin zijn wij (nog steeds) goederen en dat is oké. Maar laat de mensen waar wij afhankelijk van zijn hun verantwoordelijkheid nemen en zorgen dat elk hondje de baas krijgt die bij hem/haar past en dat elke psychisch gestoorde hond die over de schreef gaat, de hulp krijgt die hij/zij nodig heeft. Al was het maar een baas die zijn/haar verantwoordelijkheid neemt, dan wel een overheid die ingrijpt.
Wij hebben niet alleen behoefte aan liefde, maar ook aan duidelijkheid en verantwoordelijkheid en vooral niet aan halfslachtigheid en struisvogelpolitiek....