Het is heerlijk buiten! De kou is weg en de zon schijnt regelmatig. Wat ik minder vind, is dat het in deze tijd ook best veel regent. Maar daar zet ik me wel overheen.
Op het moment ben ik het liefst buiten met mijn vriendjes, maar dan moet het wel droog zijn. Ik ben geen meisje-meisje, in tegendeel. Het liefst ren ik met stoere mannen, zie mijn filmpje met Clint. Van border collies tot retrievers en van rottweilers tot jack russels; alles is leuk zolang ze maar van rennen en stoeien houden. En dat zijn vooral jongens. En soms vinden ze mij wel heel erg leuk. Zoals afgelopen week: ik was met Wim in het park en ontmoette ik Tim. Een mooie labrador die wel van een wedstrijdje houdt. Dus wij lekker rennen samen en spelen en nog harder rennen. Voor dat ik er erg in had, was ik thuis. Met Tim en zonder baas. Ik geloof niet dat Wim dat heel erg leuk vond... Hoewel ik het best stoer van mezelf vond dat ik de weg naar huis wist.
Vandaag heb ik de hele familie naar buiten genomen. Ik vond het zonde van zo'n mooie dag: Wim aan het stofzuigen, Dennis aan de games, Maike aan het nakijken en Esmé voor de tv. Wat een onzin; dus ben ik voor de deur gaan zitten piepen, net zolang tot iedereen in de gaten had dat ik maar één ding wilde: weer lekker naar buiten.
Nou, dat was heerlijk!! Lekker gerend op een megaveld met een Japanse keeshond o.i.d. en toen nog het bos in. Op de weg terug door het park dacht ik dat je weer door het riet kon, net als gisteren, maar dat stond nu helemaal onder water. Ik was al heel vies van dat veld en ik dacht dat het nu toch niet meer uitmaakte. Toen ben ik maar in de sloot gesprongen, naar de brug gewandeld/gezwommen alwaar Maike me omhoog heeft gehesen. Ik stonk een uur in de wind! Tja, toen moest ik thuis onder de douche. Niet mijn favoriete hobby, moet ik zeggen, maar ook niet heel erg. Daarna had ik het wel koud en nat. En koud. Maar lekker op en onder een dekentje op de stoel met Esmé, doet wonderen.
Zoals ik al zei, ik mag los en dat is super! Nu ga ik regelmatig naar het park en ik mag wel zeggen dat de meeste hondenuitlaters mij helemaal geweldig vinden. Je zou er arrogant van worden...
Er zijn ook honden die mij leuk vinden en ik hen, maar één wilde vanmiddag niet zo maar meer met zijn bazinnetje mee: Clint. Ik vind hem ook heel aangenaam gezelschap. Kijk maar naar het filmpje.
Elke week leer ik weer nieuwe dingen en soms is dat leuk en soms ook helemaal niet. Laat ik beginnen met het minder leuke: alleen thuis blijven in de bench. 's Ochtends boeit me dat voor geen meter, want dan slaap ik nog. Ik ben namelijk geen ochtendhond, eerder een avondhond. Dus als Wim om een uur of elf 's ochtends thuiskomt om mij uit te laten en me een aai te geven, dan gaat het nog wel, want dan ben ik toch nog niet echt wakker.
(Wie bedacht heeft dat ik tegenwoordig om zeven !!! uur in de ochtend naar buiten moet om een wandelingetje te maken, was ook niet helemaal lekker. Maar goed, weinig invloed, hoewel ik toch echt duidelijk heb laten merken dat ik dat toch niet helemaal zag zitten. Nu geef ik me er maar aan over. En de eerste dikke drol van de dag in het park, is ook niet verkeerd...)
Maar het komt als Wim en/of Maike om een uur of één weer komt, dan vind ik het helemaal niet zo leuk meer. Dan wil ik liever de rest van de middag spelen. Nu moet ik zeggen dat dat eigenlijk alleen op maandag en vrijdag is, want op alle andere dagen blijven ze of thuis of ik word zo lang uitgelaten dat ik daarna verder wil slapen... Ach, eigenlijk gaat dat ook best wel goed.
Maar vandaag was wel heel erg leuk! Eerst naar een uithoek dat Blankenham heet. Niet zo ver weg als Twello, maar toch een behoorlijke rit. En ik moet zeggen dat autorijden mij heel goed afgaat. Met mijn eigen dekentje en knuffel op de achterbank, kan ik namelijk tenminste languit liggen, (ik word wat groot) gaat het prima. Daar lekker gesnuffeld in de tuin en geknuffeld met Ingeborg, de grote zus van Maike.
Daarna met Wim en Maike naar het park en ik mocht los!!!!! Jawel, ze durfden het eindelijk aan. Mij duurde het allemaal al veel te lang dat gedoe met zo'n lijn, maar ja ik geloof dat ze heel bang zijn dat mij iets overkomt en ik ben ook niet altijd even handig; dus snap ik het wel. Maar jongens wat heb ik me uitgeleefd vanmiddag. Rennen, sprinten, sprinten en nog eens sprinten! Spelen met andere honden (ik leer al een boel honden kennen en herkennen, vriendjes dus eigenlijk) ,veld over rennen en natuurlijk weer terugkomen bij de baas. Kreeg ik gelijk snoepjes, helemaal geweldig. 
Op de foto sta ik nog met lijn op mijn favoriete veld, maar dat is nu hopelijk verleden tijd!
En nog iets grappigs: eten. Ik lust alles, behalve kale brokken. Dat is saai. Dat eet je zelf maar, maar ik niet. Soms mag ik met de pot mee eten, niet altijd, want dan schijnt het niet goed voor me te zijn, hoewel ik vind dat het bijzonder goed ruikt; dus. Maar dan zit er iets wat zout heet in ofzo of teveel kruiden. Pfff. Maar wat ik zeggen wou, ik ben dol op boerenkool! Alles met aardappel eigenlijk. Natuurlijk gooien ze er brokken doorheen, dat vind ik best, maar aardappel....hmmmm.
Heeft u al naar buiten gekeken? De zon schijnt, mijn afkomst verloochent zich niet en ik wil naar buiten. Woejaa!! Hoe vaker, hoe beter en hoe langer, hoe leuker! Vanmiddag anderhalf uur gerend, gesprongen en gesnuffeld in het zonnetje. Van mijn vaste route afgeweken, twee bruggen over een stukje bos in. Helemaal leuk.
Maar je hebt zo je goede dagen, daarentegen ook bijzonder slechte. Vorige week ging ik gezellig met Maike het park in. Niks aan de hand, lekker rennen en met andere honden spelen, totdat we een mevrouw met een rottweiler en een andere hond tegen kwamen.
Dat waren me toch *&%$#*beesten!!! Eerst deden ze zich heel leuk voor en gingen ze leuk met me spelen, maar na een minuut ofzo was het helemaal niet leuk meer. Ze besprongen me op een heel nare manier en sloegen me en, en, en.... Nu ja, je begrijpt wel dat ik het nog steeds lastig vind. Ik heb gegild; wist niet dat ik dat kon, Maike ook niet, maar ik kan het. En ik kan héél hoog springen! Toen het me teveel werd en Maike al bijna slaande ruzie had, ben ik gewoon omhoog gesprongen, er vanuit gaande dat ze me toch wel op zou vangen. En dat deed ze. Met mijn bijna vijftien kilo hield ze me op op één arm vast en is gewoon weggelopen! Ik vind mijn nieuwe baasjes nu eigenlijk best wel cool!
Sindsdien vind ik dat stukje van het park een beetje eng, want je weet maar nooit: straks zijn ze er weer. Nou, met alle baasjes weet ik één ding heel zeker: ik hoef niet bang te zijn! Ik ga gewoon op enge stukken heel stoer (en heel dicht) naast ze lopen en dan komt het wel goed.
Maar ik hou wel van een geintje... Van de week ging ik met Dennis en zijn vriendje mee naar het park en toen heb ik me uit mijn tuigje gewurmd! Dat was lachen!!! Dennis achter me aan en ik steeds stoppen totdat hij vlakbij was en dan gauw doorlopen. Hahahaha!! Zijn vriendje riep steeds maar over snoepjes in Dennis' zak en uiteindelijk was mijn trek in iets lekkers groter dan de lol hem te stangen en heb ik me 'laten' pakken.
Het gevolg van dit avontuur is dat ik er een extra lange lijn van 8 meter bij heb. Als ik wil, kan ik nu 32 meter voluit rennen. Héérlijk!!
Maar lekker liggen bij een zieke Dennis doe ik ook met liefde. Het is geweldig om de twee 
kleintjes te plagen, maar als er wat met ze is....
Nou, dat was heerlijk!! Lekker gerend op een megaveld met een Japanse keeshond o.i.d. en toen nog het bos in. Op de weg terug door het park dacht ik dat je weer door het riet kon, net als gisteren, maar dat stond nu helemaal onder water. Ik was al heel vies van dat veld en ik dacht dat het nu toch niet meer uitmaakte. Toen ben ik maar in de sloot gesprongen, naar de brug gewandeld/gezwommen alwaar Maike me omhoog heeft gehesen. Ik stonk een uur in de wind! Tja, toen moest ik thuis onder de douche. Niet mijn favoriete hobby, moet ik zeggen, maar ook niet heel erg. Daarna had ik het wel koud en nat. En koud. Maar lekker op en onder een dekentje op de stoel met Esmé, doet wonderen.
