zondag 31 januari 2010

Mijn verhuizing




Vandaag ben ik van Rhauderfhen naar Almere (of all places) verhuisd. Dat was even niet zo leuk. En wel hierom: Zit ik gezellig thuis met m'n broer en de andere honden, komen er vreemde lui op visite. Dan denk je natuurlijk dat dat leuk en gezellig is. Dat was het ook totdat ik een tuig om m'n lijf gebonden kreeg. Maar oké dat kan nog, want toen mocht ik iedereen dik knuffelen en mocht ik even in mijn uppie buiten spelen.
En toen gebeurde het. Ik werd in één of andere machine gestopt en vastgezet en dat ding ging rijden! Met die vreemde lui. Ik geloof dat ik nog nooit zo in paniek geweest ben als toen. Gelukkig was er bij die vreemde lui eentje die ik gelijk al wel aardig vond en die kwam bij me zitten. En die knuffelde me en aaide me en praatte tegen me en zei dat alles goed zou komen. Nou... Je denkt toch niet dat ik dat zomaar zou geloven, wel..??!!
Maar goed, eigenlijk had ze, want dat was me wel duidelijk dat het een zij was, uiteindelijk wel een beetje gelijk. De rit duurde uren en uren en dat geluid en dat bewegen, als ik er weer aan denk, val ik weer bijna in slaap. Ja, bijna, want je denkt toch echt niet dat ik ben gaan slapen?! Dat die andere twee dat nou wel deden, wil niet zeggen dat ik zo gek ben om me daaraan over te geven. Tja, ik ben gekke henkie niet! Maar het was wel moeilijk. Dan kreeg ik van die zware ogen, je kent 't wel, en dan wakker blijven....pfff. Maar het is me gelukt!
En toen kwamen we aan in "de" straat. Drie van de vier helemaal blij en tegen mij roepen dat we 'er' waren en één mopperen! Bleek later één van die machines iets gedaan te hebben waardoor er allerlei mensen op straat aan het mopperen waren. Alsof mij dat wat boeit! Ik kon even lekker springen en rennen! Jahoe!
Ik moet zeggen dat ondanks dat ik allemaal wat vreemd vind, deze mensen wel met me mee denken. Ze snapten dat ik, omdat ik mijn lunch had overgeslagen, nu toch wel ernstig honger had. Die ene die in de 'rijdende machine' tegen me praatte, had een flinke bak voer voor me gemaakt. En wat zo lekker was: het was net als thuis!!! Niks mis mee, in tien happen helemaal weg! Super, eindeloos, helemaal geweldig!!!
Toen gingen 'zij' eten en weet je wat ik toen gedaan heb, achter dat grote ding waarop je zo lekker kan liggen? Een enorme dikke drol gedraaid!! En ze werden niet eens boos!!
Nu ben ik moe. Ik moet nog even uitvogelen waar ik het lekkerste lig, maar dat komt wel goed! Weltrusten!!

1 opmerking:

  1. lieve Orisha,

    Dit is leuk, zo kunnen we je blijven volgen en zien op groeien van pup tot een volwassen hond. We missen je meisje maar we weten ook dat je goed krijgt en daar doen we het voor.
    je pleegmama.

    BeantwoordenVerwijderen